
Petra Paesmans is een kunstenaar die haar weg heeft gevonden via een bijzondere reis doorheen verschillende creatieve disciplines. Haar achtergrond in de klinische psychologie heeft haar de kracht van het beeld doen ontdekken, en haar passie voor creëren en vormgeven heeft haar uiteindelijk geleid naar een carrière als beeldhouwer.
Als voormalig creatief therapeut in de psychiatrie heeft Petra een diepgaande kennis van het menselijk psyche, wat haar werk een diepe emotionele en existentiële lading geeft. Zij tekent, schildert, boetseert, bricoleert, gebruikt textiel of mixed media, fotografeert. Centraal in haar proces staat telkens de verhouding tussen vorm en inhoud. Het punt waar beiden in harmonie zijn en waar een werk ontstaat, waar ruimtelijkheid ontstaat. Ruimtelijkheid, compositie, ritme.
Haar inspiratie komt voort uit een breed spectrum van kunstenaars, van hedendaagse beeldende kunstenaars tot klassieke meesters in de schilderkunst en mythologische verhalen.
Een greep hieruit: Berlinde De Bruyckere, Francis Bacon, Thierry De Cordier, Marlene Dumas, Louise Bourgeois, Antoine D’Agata, Joel-Peter Witkin, Francesca Woodman, Sarah Moon, Dirk Braeckman, David Lynch, Andrej Tarkovski, …

Er zijn een aantal thema’s die gemeenschappelijk zijn bij deze kunstenaars. Er is steeds een dialectiek tussen het onuitsprekelijke, het lijden, de eenzaamheid, de vervreemding, de worsteling, eros/thanatos, het existentieel menselijke enerzijds en het esthetische beeld anderzijds. Meestal wordt er een universeel lichaam gepresenteerd, ontdaan van persoonlijke kenmerken. Kleur wordt doorgaans sober en spaarzaam gebruikt. Textuur speelt vaak een rol.
Ook klassieke meesters in de schilderkunst en mythologische verhalen (o.a. de Metamorfosen van Ovidius) begeesteren deze kunstenares.
De thema’s die Petra’s werk doordringen zijn diep existentieel, met een focus op het onuitsprekelijke, het lijden, de eenzaamheid en de worsteling van het menselijk bestaan. Haar werken zijn geen afbeeldingen, maar eerder landschappen van het pathische, die de kijker uitnodigen om zich te laten meevoeren in een zintuiglijke en emotionele ervaring.

Petra: “De laatste tijd werk ik op een kleinere schaal en voel ik minder behoefte om werken te maken die veel fysieke ruimte innemen. Fotografie, aanvankelijk een vrij “immaterieel” medium in vergelijking met schilderkunst, beeldhouwkunst of mixed media, trekt mij steeds meer aan. Toch heb ik een gecompliceerde relatie met dit medium. Er lijkt weinig tijd en ruimte te zitten tussen het onderwerp en een foto. Ze lijken als het ware aan elkaar “vast te plakken”, wat het voor mij moeilijk maakt om verder te kijken dan alleen de afbeelding van de realiteit en de weg naar het verbeelden te openen.
Mijn werk streeft er dus niet naar om slechts een afbeelding te zijn, het wil niet alleen het zichtbare weergeven, het wil iets zichtbaar maken. Het is niet slechts een product, netjes ingelijst en beoordeeld op basis van zijn afmetingen, het is eerder als een landschap. Geen bekend of vaststaand landschap, geen landschap dat we kunnen herkennen en in kaart brengen, geen landschap dat ‘is’, maar eerder een emotioneel landschap, een landschap van voelen, direct, een landschap dat raakt en verrast, ons aantrekt of afstoot, ons raakt, een landschap dat, ook al is het onzeker en vluchtig, voor ons verschijnt en steeds weer ontglipt. Een landschap zoals het leven zelf: betekenisvol maar vol tegenstrijdigheden.

Het is al wandelend door dit emotionele landschap, zonder vast kader en met een horizon die zich opent op het ritme van mijn zoekende stappen, dat mijn werk vorm krijgt en misschien ook betekenis krijgt voor de kijker: dat iets van het onzegbare zich uitdrukt, dat iets van het verborgene kan verschijnen. Dat iets dat niet ‘is’, kan worden.
Dus zelfs in mijn fotografisch werk, ben ik op zoek naar ‘landschappen van het emotionele’, open voorbij het moment en voorbij het kader, waarin de kijker zich kan begeven. Vaak slaag ik er niet in om dit louter door fotografie te bereiken. Ik voel constant de behoefte om foto’s te bewerken, te tekenen of te schilderen, te knippen, te behandelen, te bewerken met mijn handen, textuur en tastbaarheid toe te voegen… De drager, de materiële weergave van het beeld, is dan ook belangrijk in mijn werk.”
Petra Paesmans’ werken zijn geen statische producten, maar levende landschappen die de kijker uitnodigen om zich te verliezen in een wereld van verborgen betekenissen en emoties. Met haar unieke benadering van creatie en haar diepgaande exploratie van de menselijke ervaring, is zij een kunstenaar wiens werk een blijvende indruk achterlaat.